ARDOR

Today is the best day I ever had in my entire life! I enjoyed not just every minute of it, but every second instead! Literally, every split second counts! Every second is like a month or a year. Yes, the sensation is just felt only for a moment but its half life is forever! Yes! Forever it will stay deeply in my arteries and veins! You may say it’s exaggerated but it’s bona fide! I even wish that, “can I freeze time and let destiny prevail?” Hahaha! Holey socks! The feeling is just inexplicable, imperceptible, and totally immeasurable! Feeling that every girl may envy, feeling that you can’t imagine that it can really happen in real life, and not just existing in Cinderella or Snow white’s story, or whatever fairytale you may say. It’s really a feeling that every girl’s hoping to have. It’s the vast thing called LOVE.

Operating Room w/ Handwashing.

Okay, ngayon ay Alas dose na ng umaga, araw ng Huwebes, haha sabi ko kay James(boyfriend ko) di na ko maglalaptop at matutulog na din agad pagkaexpire ng load namin, haha pero hindi ko nanaman siya nasunod, eto ako at susubukan nanamang gumawa ng walang kakwenta-kwentang kwento sainyo, ginagawa ko to habang nakikinig ng kantang "Hotel Room Service" ni Pitbull, haha wala lang para maingay lang at hindi gaanong boring ang paligid.

Ayun na nga, balik na tayo sa tunay na paksa ng kwento ko para sa ngayong gabi, ay umaga na pala.. ayun, mamaya kasing umaga ay duty na ulet, sensyales na tapos na ang maliiligayang araw ng bakasyon at balik nanaman sa panahon ng pag-aaral >:) at bukas na nga ang simula, sisimulan to ng tinatawag naming mga student nurses na "duty", ang duty ay ginagawa ng mga estudyante sa piling ospital kung saan affiliated ang kanilang eskwelahan. Malamang ang iba sainyo ay madalas ng nakakita ng mga katulad namin sa ospital, o kaya'y naranasan ng maging panandaliang pasyente ng isang student nurse. At bukas nga ay isang panibagong araw nanaman, kelangan maghanda, pero actually nahanda ko na naman yung mga gamit ko kanina, naplantsa ko na yung dalawang uniporme kong gagamitin kasama ang kamison pati ang scrub suit/shoes at lab gown na kakailanganin namin mamaya para sa aming duty, nalagay ko na din ang mga gamit na kailangang dalhin pag kami ay mag duduty na, nandyan yung mga gamit pang Vital Signs; ang aparatong pang kuha ng blood pressure, at pangkuha ng temperatura at ang pinakamahalagang bagay na kakailanganin para bukas na hindi dapat kalimutan - ang gloves. Bukas kase ang ward kung saan kami naatasan ay sa kwarto kung saan ang mga pag oopera ay madalas na ginagawa, at yun ay sa Operating Room. Grabe di pa ko nakakapagbasa para i-review yung mga gamit sa loob ng Operating room, nakallimutan ko na kasi sa sobrang dami, sa dinadami-dami ng mga gamit dun ay ang naalala ko nalang ay ang needle holder, tissue holder, scalpel, tongs, at.. at.. basta! madami pang iba hahaha! andami pang babasahin mamayang umaga pagkagising ko. Rereviewhin ko pala pala ulit yung strokes ng paghahandwashing, hindi kase typical na handwashing lang ang ginagawa doon, hindi lamang ito yung simpleng paghuhugas mo ng kamay na ginagawa mo pagakatapos mong kumain sa mang inasal, ang paghuhugas ng kamay pag ikaw ay nasa Operating Room ay isang pinaka mahalagang bagay na unang unang ginagawa ng isang nars bago siya sumabak sa kahit anong klaseng gawain pang managagamot, dahil makaligtaan lang ang simpleng paghuhugas na yun ay maari na tong magdulot ng hindi lamang "infection" sa pasyente kundi maari din tong maging sanhi ng kanilag kamatayan, oo, kamatayan nga, nagtataka ka siguro kung bakit ganon kakumplikado naman ang mangyayari pag ang simpleng paghuhugas lang ng kamay ay makalimutan ay maari ng magdulot ng ganong ka seryosong usapin. Unang una kase, ang laman ng tao ay maselan, ubod ng linis kaya kahit ano mang maduming bagay na dumapo dito tulad nalang ng kamay ay maari nag magdulot ng sakit, seryoso man o hindi. At sa huli ang inaakala nating simpleng impeksyon na yun ay maaaring mauwi sa tinatawag na "Sepsis" kung saan ang bacteria o sirus ay humahalo sa dugo, at nagsisilbing lason dito at dahil ang dugo ay dumadaloy sa ating buong katawan, mabilis din nitong naikakalat ay nasabing impeksyon na syang nagdudulot ng sa una ay peg develop ng tinatawag na "inflammatory response" hanggang sa kumalat na ito sa buong parte ng iyong katawan at mga organ, na syang maaring maging dahilan ng pagkamatay ng isang pasyente. Kaya dapat ang simpleng paghuhugas ay dapat wag isnobin "dahil dyan sa kamay na yan, dyan nakasalalay ang iyong buhay."

Hahaha nawalan ng tuluyan ng connect yung title sa content nito, di ko na naikwento yung dapat kong ikwekwento. Hahaha hayaan mo na nga, flight of ideas nanaman eh. :DD

Dalawang Taon at Limang Buwan.

Makalipas lang ang halos mag tatatlong taon, nagayon ko lang muling naisipan buhayin ang aking account na ito sa blogspot, haha napaka-tagal na kung iisipin, 'no? Binibisita ko naman 'to, binubuksan paminsan minsan kung may pagkakataon, at syempre nagbabasa din. Sadyang wala lang akong maisip kung ano, kelan at papaano ako ulit mag sisimula ng panibagong yugto para malamnan 'to. Hanggang eto ngayon napagpasyahan ko na itong ayusin, bigyang pansin, lamnan naman kahit papano at subukang magkwento gamit itong aparatong ito.

Wasak! Hahaha! Wala na kong maisip na iba pang sabihin, minsan totoo nga yung sinasabi nila na kelangan nasa kondisyon hindi lang katawan, pati higit ang iyong isipan kung ikaw ay gagawa ng isang bagay, tulad nalang ng pagsusulat. Dati naalala ko pinangarp ko din maging isang Scriptwriter, noong ako ay nasa High School palang nasubukan ko ng gumawa ng mga scripts na ginamit namin sa mga ilang skits, play, at iba pang klase ng dulaan. Hanggang ako din ay nag kolehiyo napagpatuloy ko din naman ang minsang pag gawa ng mga maiikling sulat, minsan dala na din ng pagiging leader ng grupo, minsan naman ako na yung nag-kukusa na din, o kaya naatasan lang. Masaya ang magsulat, nagagamit mo yung kaalaman mo sa mga bagay-bagay, nahahasa ang iyong kaisipan, at nagagamit ag iyong malikhaing kaisipan upang maka-buo ng isang obra maestrang maituturing dahil ito ay iyong pinag-isipan at pinag-hirapan. Maka buo ka lang ng isang maikling kwentona talagang sariling gawa mo ay sadyang maipagmamalaki mo na, lalo na pag alam mo na kahit papano ay may nagka gusto at natuwa sa ginawa mong iyon, hindi ba? Yung pakiramdam na kahit hindi maraming tao yung nakabasa nun ay parang ganun na din ang pakiramdam. Haha napakasarap isipin, lalo na hindi naman lahat ng tao ay nabibiyaan ng ganoong katangian na makapag sulat, makapanghalina, at makapagpasaya ng mga tao sa paligid mo lalo na't hindi ka isang propesyonal.

Eh, ano nga ba kasi ang isang "Blog" ayon sa google, "Blogs are usually maintained by an individual with regular entries of commentary, descriptions of events, or other material such as graphics or video." Ang blog ay maaring sa porma ng isang video, o texto na kadalasan ay ina-update ng may-ari nito.Para siyang nagiging katungkulan mo na kelangan panagutan buwan buwan o mas madalas pa, o isang bagay na kelangang pangalagaan lalo na kung merong mga taong dumedepende dito. Pero syempre ang depenisyon ng salitang "blog" ay depende pa din sa bawat tao, sa bawat personalidad ng tao ay may katumbas na ibig sabihin ang blog, meron sa iba na ang pagkakaron ng blog ay sumisimbolo sa pera siguro marahil na din dahil kumikita sila dahil dito, meron din naman na para sa iba ay isa lamang itong magandang libangan at isang porma ng komunikasyon upang maglabas ng saloobin nila. Iba-iba, depende sa tao, tulad para sa akin, ito ay isang "medium" upang maglabas na din ng aking nararamdaman sa mga bagay bagay sa aking paligid. Kaya sana kahit papaano maituloy tuloy ko na ang pagsulat dito, sana ito na yung maging umpisa ng seryoso at makabuluhang pagkwekwento ko ng aking buhay at pakikipagsapalaran sa mundo ng pagiging isang karaniwang tao, at sa pagiging isang "Nars." Tama, sa buhay ng pagiging isang Nars, haha hindi pa ko nars, sa ngayon,isa pa lamang akong estudyante na gragraduate na sa nalalapit na Marso, pero alam ko pagdating ng panahon ako ay isang magiging NARS.

Hindi na ko makapag-antay na maikwento ang aking mga pakikipagsapalaran ng aking buhay bilang si Argin, at bilang si Nars Argin. :)